Nişan Törenimiz ♥

Hayatımızın en güzel ve en özel Sevgililer Günü oldu ♥

Aksilikler o gün hiç peşimizi bırakmadı diyebilirim. Nereden başlayacağımı bilmiyorum artık bir yerlerden bağlayacağım :) O gün sabah kalkıp temizlikler yapıldı. İşlerimiz bittiği zaman Fatoş teyzemle birlikte kuaför yolunu tuttuk.Çengelköy merkezde annem daha önceden bir kuaföre " Kızım ve Kız kardeşim saat 15.00 gibi gelebilir" diye randevu almış. Daha doğrusu randevu değil öyle bir söylemiş.. Biz Fatoş Teyzemle bize yakın yol üstünde Oğuz Yalçın Kuaföre gittik girmeden önce de konuşuyorduk " kalabalık değilse gireriz kalabalıksa merkeze kadar yürürüz"dedik. İçeriye girdiğimiz de bayağı bir kalabalıktı ve o kadar kişiye 2 kişi nasıl yetişiyor anlamadım.."Topuz ve fön çektirecektik çok beklermiyiz " dedik. "Yok efendim hemen alırız " dediler.Bizde okeyledik. Benim saçım yıkandı kurutuldu yavaştan yapılmaya başladı. Benim işim bitti teyzemin alt tarafı 15 dakikalık küt saçını bir türlü araya sıkıştıramadılar.Bir de french için daha fazla bekleyemedim yani kız amenna çok güzel makyaj yapıyor fakat makyaj yapıyor bir yandan da durup durup birşeyler konuşuyor.(Farklı müşteriyle) Teyzeme "gidelim ben daha fazla dayanamıcam" dedim. Kavga ederek çıktık. Bir de sahibi " ama sizin saçınız oldu " tarzında konuşmaz mı ? Yani parasıyla gidiyoruz bedavadan değil.Zaten istediğim gibi de olmadı...Neyse bir daha asla gitmem gidipte memnun olanlara da hiç birşey demiyorum ama inanın bir bayan randevu almasına rağmen 2.5 saat beklemiş söyleyeyim.Bizim zaten kızgınlığımız hemen alırız demeleriydi deselerdi " hanımefendi çok yoğun 1 saat sonra gelin " diye biz amenna hiçbirşey demeden çıkardık.. Üstüne üstlük bir de Fatoş Teyzemin oğlu Emre arayıp "anneee fırın bozuldu " demez mi . Oturup ağlayacaktım. Hemen aklıma " Söylesene anneme , senin bana çeyizim için aldığın fırını çıkarsın" dedim de. Orayı da öylece kurtarmış olduk..

Eve gelip hemen süslemeleri yaptım. Banner'ı bir gün önceden asmıştım. Fakat temizlik yapıldığı için çıkartıp tekrar yerine yerleştirdim.Balonları astım, balonları kurdeleyle bağlayıp ucuna fotoğrafları yerleştirdim. (eğerki böyle bir süsleme düşünüyorsanız , arkalı önlü yapışkan siyah bir bant var ondan almanızı tavsiye ederim o kadar iyi yapıştırıyor ki ertesi gün balonları çıkarırken boyayı da birlikte çıkardık:)) Evde bir anda karşıma çıkan pembe taşları serpiştirdim. Sağ ve solda duran mumlukların içerisine yapma beyaz ve pembe gül yerleştirip üstüne de fotoğraflarımızı yetleştirdim. Tepsim ve Magnetlerimi de yerleştirdikten sonra herşey hazırdı. (Aksilik bu ya sol da duran pembe balon gecenin sonuna doğru söndü ve düştü. Allahtan misafirlerimiz gittikten sonra oldu.. )

Hemen makyajımı yaptım , elbisemi ve ayakkabı giydim. Ojelerimi kırmızıdan yana kullandım. French yapacak kadar ne becerim var ne de vaktim :) 

İlk misafilerimiz Elif Teyzem ve Anneannemler oldu. Herkes çok beğendi fakat benim hala daha içime sinmeyen noktalar var gibi hissediyordum. Saçım olmamıştı,french sürdürememiştim. Allahtan makyaj konusunda biraz becerim vardı makyajım güzel olmuştu.

Sonrasında Nuray , Ömer abi ve Minik Ecrin geldi.. Biraz arkasından dostlarım Mehtap ve Havva geldiler.

Emine teyzem ve dayımlarda geldi biz tam takır kuru bakır evde beklemeye başladık.

Sevgilim mesaj attı "geldik " diye. Ben ayağa fırladım " gelmişler,gelmişler " diye. Herkes kendine çeki düzen verdi ve kapıya doğru ilerledik.

Heyecanlı bekleyiş başlamıştı. Önce Sevgilimin dedesi ve babası geldiler. Daha sonrasını inanın hatırlamıyorum :) Gelen geçeni öptüm ama kimi öptüm ne yaptım ne dedim bilmiyorum :)

                   

Nişan Çiçeğim ve Çikolatam

Çiçekler çok güzel kokuyordu. Kimileri yapma çiçek alıyor , kimileri gerçek çiçek. Fakat ben ne olursa olsun her zaman gerçek çiçekten yanayım. Onun o kokusu bir başka ya . Ayrıca çikolatalarım da çok lezzetliydi.. Kimisinde akışkan karamel vardı ye ye bayağı bir azalttım diyebilirim :)

Misafirlerimiz salona girdiler. Ben hemen mutfağa geçtim ki arkadaşım Mehtap ve Fatoş Teyzem kahveleri hazırlamaya başlamışlar. Eyvah eyvah kahveler oldu. Ben heyecandan götüremedim. O kadar aksilik yaşadık üzerine bir de kahveleri dökersem eyvah ki ne eyvah dedim. Bismillah diyerek yola koyuldum. Tıkır tıkır ilerledim önce Dedeye sonra Kayınpedere kahveleri verdim.Bayanlar sol köşede kaldılar bu yüzden Anneanneye ve Kayınvalideye geri dönüpte kahveleri veremedim. Baktım geri de dönemicem direkt sırayla Dayısı , Kuzeni ve tekrar Dayısına vererek tamamladım kahve faslını :) Allahtan arkamdan Teyzemler geliyordu da onlar da diğerlerine dağıttılar :)

Sevgilinin Tuzlu Kahvesini bile yapmak bana nasip olmadı ama götürmek elbette bana nasipti :) Sevgilim " sakın tuz koyma rezil ederim "desede ben kızların gazıyla bir kaç tane bakın gerçekten bir kaç tane tuz tanesi koydum. Gittim Sevgiliye kahveyi uzattım. Sevgilim kenarda sehbanın üzerine koydu.

O sırada ben mutfağa gittim geldim ki. Bakıyorum beni istiyorlar. Sevgilimin yanında ayakta durdum. (Zaten toplam salonda durduğum vakit o kadar kısıtlı ki anlatamam size o topuklularla sürekli ayakta durdum) İlhan amca " Vermiyorum " dedi (Bu arada söyleyim Annemin ikinci eşi İlhan amca kim diye düşünmeyin:)) Sevgilim kalktı" İyi akşamlar " dedi. Sonra İlhan amca güzel bir konuşma yaptı " herşeyden önemlisi saygı.." diye şu an sorsanız hatırlamıyorum. O sırada verdiler beni gitti :) El öpme faslı yaşandı...

Ailemizin en küçük kızı Ada olduğu için tepsiyi ona taşıttım.O kadar heyecanlıydı ki ben bile onun yanında öyle heyecanlı değildim :) Sürekli Teyzem'e "Anne bana söyle ne zaman diyeceğimi (makas kesmiyor) "deyip duruyor.

Yüzüklerimizi Serhat'ımın dedesi taktı.Kayınpeder makası eline aldı Ada " Makas kes-mi-yor " dedi.Öyle hoş kesmiyor dedi ki kesik kesik çıktı bir de gülüyordu. Sevgili elini cebine attı parayı çıkarıp tepsiye koydu ne oldu dersiniz Sevgilimin Kurdelesi çıktı. Yani aksilik olacak dedim ya bildiğiniz o kurdele çıktı ve nasıl çıktı anlamadım :) 

Yüzüklerimiz kesildi , el öpme faslı bitti. Takı merasimi başladı.Ben herkesin fotoğraflarını koymadım. Sırf fotoğraf makinesinde 200 tane , oradan buradan topladıklarımla birlikte 500 tane fotoğrafımız oldu diyebilirim :) Bunun yanında videolar da var. Tabi boyutları uzun olduğundan sadece Tuzlu Kahve Merasimi olarak video paylaştım o kadar :)

Kayınvalidem- Nişanlılar-Kayınpeder

Annem- Nişanlılar - İlhan Amca

Nişan Pastamız

Her ne kadar Sevgilimin E'si ile R'si birbirinden ayrılsa da pasta çok lezzetliydi. Şu gördüğünüz Pasta 30 kişilik ama inanın 60 kişi yerdi :)

Pasta keserken fotoğraflarımızın kenarlarında hep birileri çıkmış :( ki en güzel de bunlar olmuş ..Biraz üzüldüm ama ne yapalım buna da şükür hiç fotoğrafımızın olmamasından iyidir :)

Bu fotoğraf bulanıkta olsa benim çok hoşuma gitti. Minik Ecrin çekti o yüzden özellikle koymakta istedim.
Bu saatten sonra ne mi oldu. Yemekler yenildi , sohbet muhabbet edildi ve herkesi uğurlarken magnetleri dağıttım hepsi bu :) 2 saat veya 2.5 saat içinde çok şey yaşadım. Herkes derdi " Hiç birşey anlamayacaksın" diye gerçekten de öyle hiçbirşey anlamadım.. Bir ara yüzüklerimiz takılırken Sevgilime döndüm " Aşkım bu kadar mıydı ben hiçbirşey anlamadım " dedim :) Doğruya doğru inanın anlamıyorsunuz. Gece heyecandan uyuyamadım döndüm durdum Sevgiliye mesaj attım "Biz şimdi nişanlandık mı " diye :) İnsan inanamıyor..

Herşeyiyle çok güzeldi fakat unuttuklarımız oldu. Mesela bir dayımla fotoğraf çektirmeyi unutmuşuz, yüzükler kesilirken milleti öpmekten Sevgiliyle ikimiz birbirimizi öpmeyi unutmuşuz , pastayı kestik birbirimize yedirmeyi unuttuk :) Nişan çikolatamı bile ben dağıtamadım bir baktım dağıtılmış :) İnsan heyecandan herşeyi unutabiliyor. Allahtan bol bol fotoğraf çektirdikte en güzel yanı o oldu:)

Saygılar..