Doğup Büyüdüğüm Suadiye'm

Başlıktan da anlaşıldığı gibi çocukluğumun geçtiği mahalleme Suadiye'ye gittim. Ne çok özlemiştim anlatamam.

Anadolu Yakasının en gözde , en elit , en güzel yerlerinden birinde doğup büyüdüğüm , 20 yılımı geçirdiğim için o kadar mutluyum ki. Hatta bir şarkı vardır bilir misiniz bilmem  " Burası Suadiye kızlar Kurabiye " diye :)

Suadiye : Kadıköy ilçesine bağlıdır.Meşhur Bağdat Caddesinin üzerinde Bostancı ve Erenköy arasında kalmaktadır. Suadiye ismi ; 1905 yılında Suad hanım adına yaptırılan tarihi Suadiye Camii tarafından verilmiştir.

17 Mayıs Pazar günü Suadiye 'ye gideceğim için çok mutluydum. 1 Hafta öncesinden bugünün planını yapmıştım.Sevgilim de sağolsun beni kırmadı , hava da pek güzel pek sıcaktı. Hoop motorumuza bindiğimiz gibi Suadiyeydik.

İşte bu gördüğünüz bina (yeni haliyle )  bebekliğimin , çocukluğumun , genç kızlığımın kısacası 20 yılımı geçirdiğim bina..tabi o zamanlar giriş katı da sayınca 6 katlıydı şu an giriş katta daire var mı bilemem ama buradan bakınca 8 katlı olduğunu görüyorum.

Palmiyenin hemen arkasında ki o ağacın yerinde ,  malta eriği ağacı vardı.. Yaz gelince hemen toplardım. Bazen sokaktan geçenlerin kopardığını görünce de hemen dış kapının oraya doğru çıkar " Onlar bizim bahçenin koparmayın " derdim :) Çocukluk işte...Ne olacak ki koparsalar :)

Evet eskiden de burası otoparktı ama böyle değildi. Düzlük değil yokuş aşağıydı..Burada çok anımız geçti. Nitekim iki kere kolumu da bu arka bahçe sayesinde kırdım :) Diğerini evde kırmıştım masadan atlayıp.. Yaramaz bir çocuktum ama ne yalan söyleyeyim çok güzel bir çocuktum. Çok güzel çocuktumdan kastım çok güzel bir çocukluk geçirdim.Ön bahçemizde futbol oynar ,  istop oynar , ip atlardık çok ses çıkardığımızdan dış kapı sesini duyduğumuz an ( bu arada bizim iki tane girişimiz vardı. Bir ön giriş caddeye doğru , bir de yandan giriş arka bahçeye doğru ) hemen yan tarafa doğru saklanır kimin indiğini kontrol ederdik. Rahmetli Zehra Teyzeyse eğer hemen arka bahçeye koşar gelir mi diye kontrol ederdik geliyorsa arka bahçeyi turlar ön tarafa doğru çıkar başka yerlere dağılırdık :)

Ön bahçe de oynadığımız da Zehra teyze vardı , arka bahçede oynadığımız da İnci Teyze :) Yarabbim oynayacak yer bırakmıyorlardı. Evet bizde pek yaramazdık ama çocuktuk..akşam eve giremiyorduk , gireceğimiz zamanda bir düşünün 5-6 çocuk dizilmişiz sağ da ki sol da ki karşımızda ki hangi binadaysa arkadaşı İstiklal Marşı eşliğinde bırakıyorduk :) Bizim apartmanda en üst katta bir kız arkadaş vardı (unuttum adını ) 6 kat boyunca apartmanın ışığı hiç açmadan o arkadaşı evine kadar bırakmaya çalışıyorduk. Bir gün bir baktım tak tuk ses duymaya başladım apartmanın ışığı açtım ki millet üst üstte düşmüş ama hala daha ses çıkarmıyorlar. Eee malum İnci Teyze her an çıkabilir :) ki çıkıyordu da. Çok şikayet ettiler Annem'e benim :) Zavallı Anneciğim pek çekti benden küçükken ya...Bende az değildim Zehra Teyzenin balkonunun altına geçip 1-2-3 deyip " Çalgıcı karısı Zehra , Esnaf karısı Zehra " şarkısını söyletiyordum herkese :) Fenaydım ben ya , benimde çocuğum bana benzerse çok çekerim. Gerçi şimdi ki çocukları dışarda görmek pek mümkün değil..

Artık bahçeden baktık ki kovuluyoruz.(Bu arada hani zile basıp kaçma , saklambaç onları saymıyorum :)) En son Bakkal'ın yan sokağı Sevgili arkadaşım Mehtap'ların oraya kaçıyorduk..

Mehtapcığımın evlerinin önü..

Zamanla değişmiş buralar bazı binalar yenilenmiş bazıları hala daha olduğu gibi duruyor..Bol yeşillikli , sessiz bir yerdeydi benim mahallem. Hala daha öyle bol yeşilliği , sessizliğini koruyor. Her ne kadar Bağdat Caddesinin iki üst sokağında olsa bile sessizliğini koruyor..

Anılarım bir bir canlandı.. Ne iyi oldu da geldik.. Duygulandım , güldüm , hüzünlendim , tebessüm ettim. Sevgilime " Şurada şunu yapardık , bak burada geçip dans ederdik " falan diye bir bir anlattım...Mehtapcığım o gün evde olmadığından göremedim ama binasını görünce içim cız etti.. Buralardan 5.5 yıldır uzağım. Ben buradan taşındığımda Mehtap daha Üniversitedeydi. Ona telefonla haber vermiştim.. Taşındığım zaman çok kötü oldum. 20 yıllık geçmişim vardı hani İstanbul'un neresinde olursam olayım Suadiye benim için ilk ve tek kalacak.  Bağdat caddesinde hemen iki sokak aşağımızda olduğu için millet taa nerelerden buraya geliyor ben ise iki sokak aşağımda olmasına rağmen değerini bilmiyordum.. Ama şimdi "keşke hala daha Suadiye de otursak "diyorum...